در جامعه ی ماآنقدر از حجاب و ربط دادن آن به زنان و دختران صحبت شده که به محض مطرح شدن موضوع حجاب همه فکرها متوجه خانمها و چادر و حجاب آنها میشود.

امّا واقعیّت این است که حجاب اختصاص به زن ندارد و مرد هم باید خود رادر حجاب و لفافه ای از گزند روزگار حفظ کند.

بعنوان مثال ،ازجایی شنیده ام که حضرت علیّ بن موسی الرّضا(ع) به قدری زیبا بودند که گاهی اوقات هنگام بیرون آمدن، چهره ی مبارکشان را می پوشاندند که مبادا باعث تاثیر در دل های بیمار بعضی از افراد ضعیف النّفس جامعه شود.

قرآن میفرماید:«قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُم‏» نور-30

یعنی به مردان مومن بگو که چشمهایشان را (از نگاههای بد و شهوانی) فرو بیاندازند و فرج(عورت) هایشان را حفظ کنند.

این آیه هم صراحتاً ضرورت حجاب برای مردان رابیان می کند؛هرچند حدودش کمترازحجاب بانوان است؛ واین که مرد هم در قبال جامعه و حفظ حریم های اخلاقی جامعه مسئولیّت دارد و نباید خود را طوری بیاراید که باعث ایجاد طمع دردلهای بیمارشود.

از این گذشته وقتی که مردی برای جلب توجه دیگران، سینه  را باز میگذارد و یالباسی با آستین های کوتاهتر ازحدمعمول می پوشد از نظر شرعی اگر نگاه بیماری متوجّه اوشود اگرچه صاحب آن نگاه مرتکب گناه شده، ولی مسبّب و زمینه ساز این گناه هم چون قصد جلب توجّه داشته مسلّماً گناهکار خواهد بود.